(Uit)eten en Nickerie/Bigipan

(Uit)eten en Nickerie/Bigipan

Hallo (alweer koud) Nederland,
Vorige week zag het er even goed uit voor jullie, maar ik heb begrepen dat Koning Winter terug is. Ik hoop voor jullie allemaal dat het snel beter wordt! Hier hebben we een paar goede weken gehad qua weer. Van het weekend schijnt het bagger te zijn geweest, veel regen. Ik weet er weinig van, want ik was op trip. Maar daarover zo meer.
Het vorige verslag dat ik schreef was tijdens mijn ziek zijn. Gelukkig was ik die zondag al opgeknapt, maar bleef ik nog een beetje bij huis in de buurt. Emily, Hilde, Mirthe en ik zijn even naar de Maretraite Mall geweest. Een best groot winkelcentrum dat overdekt is. Hilde moest een nieuwe telefoon dus wij gingen even mee. Daarna hebben we nog lekker een smoothie gekocht en deze onderweg opgedronken. Wel weer bijzonder, want toen wij wilden bestellen, was de vrouw die van de smoothies is gewoon even boodschappen gaan doen. Dus we moesten even wachten, maar dat waren we al snel vergeten toen we eenmaal de lekkere smoothie hadden gehad. Die avond kookte ik droge rijst met banaan om mijn darmen wat rust te geven. Lekker was anders, maar ja soms moet je wat voor het goede doel.
Maandag 4 maart was lieve Yara jarig, ze werd alweer 8 jaar. Helaas kon ik er niet bij zijn, maar heb ik toch via internet een kaartje gestuurd. Deze is dinsdag afgeleverd. Zo gezegd was het maandag en dat betekende weer naar het kindertehuis. Deze dag gingen we twee keer met de bus, want we werden opgehaald door Ali (een van de Surinamers waar ik eerder mee naar Fort Nieuw Amsterdam was geweest).We hebben de huiswerkbegeleiding gedaan en de Bibliobus kwam weer langs. Samen met de kinderen boeken uitgezocht. Ze zijn erg van de plaatjes en te makkelijke boeken, dus gelukkig was ik daar om ze even te helpen. Daar waren ze uiteraard niet altijd even blij mee, maar het is niet anders. Uiteindelijk ging iedereen tevreden naar buiten met twee boeken die ze weer twee weken mogen lenen. Rond 17 uur kwam, zoals gezegd, Ali ons ophalen. Madelon zat al in de auto en met z’n vieren reden we richting het huis van Ali’s moeder. Daar hebben we lekker kunnen chillen en moeders had weer lekker gekookt. Het was een soep waarvan ik de naam niet weet, maar er zat allerlei groente in en het deed mij een beetje denken aan de smaak van groentesoep (wat het uiteraard niet was). Daarna kregen we nog meer eten, haha! Lekkere pittige nasi. Na het eten van wat mensen daar afscheid genomen en toen bracht Ali Madelon, mij en Rosa weer naar huis. Bij de poort hebben we hem gedag gezegd en we hebben hem bedankt voor alles.
Dinsdagochtend even met Tamara geskyped en toen naar het kindertehuis. We hebben met de kinderen huiswerk gemaakt en daarna gespeeld op het veld. Soms krijgen de kinderen giften van mensen die Ingrid kent via de kerk uit de buurt of van vrienden. Vandaag was er watermeloen achter gelaten en dus kregen we allemaal een lekker stuk watermeloen.
Die avond heb ik snel een broodje hamburger met tomaat gegeten en toen kwam al snel de taxi. Een aantal huisgenoten moesten afdansen voor de salsa en we gingen bijna met het hele huis mee om te kijken. Gelukkig was iedereen geslaagd en hebben we nog een drankje gedaan aan de overkant van de weg.
Woensdag was weer een gewone dag zonder bijzonderheden. Ik was lang in de Tulip aan het zoeken voor eten. Toen ik eindelijk wat had en thuis kwam, had Madelon zin om uit eten te gaan. Dus we hebben een taxi gebeld en zijn toen lekker bij de Pizzahut gaan eten. Van een small pizza raak je al vol genoeg. Het toetje moesten we delen en kregen we van de zaak. Een heerlijke punt chocoladetaart. Thuis gekomen met een volle buik het bed in.
Ondertussen was het alweer donderdag en dat betekend ons laatste dagje in het kindertehuis voor het weekend. In het kindertehuis hebben we met de huismoeder afgesproken dat zij een programma samen stelt voor als de kinderen vakantie hebben. Wij gaan dat aanvullen, bijstellen of iets dergelijks. De kinderen krijgen vakantie op 22 maart voor 2-2.5 week. Dat weet ik niet precies. De bedoeling is dan dat Rosa en ik iets eerder beginnen, (met als voordeel dat we dan ook eerder klaar zijn) omdat we geen huiswerkbegeleiding hoeven te doen. Tijdens de huiswerkbegeleiding heb ik een meisje buiten gezet. Ze lette op alles en iedereen, maar niet op zichzelf. Dat zorgde voor irritaties. Naderhand een gesprekje gehad en ze begreep het allemaal. Ik ga zien of het heeft geholpen…
Toen we thuis kwamen, heb ik me opgefrist. We gingen uit eten met een hele groep bij Pawiro op Blauwgrond. Hetzelfde tentje als waar we met Tjitra waren geweest. Het was erg lekker en deze keer had ik rijst met kip. Daarna zijn we weer terug naar huis gegaan om ons klaar te maken voor een avondje Havana, die begon om half 2. Zoals nu heb ik het de vorige keer niet ervaren, maar die Surinamers zijn soms echt een plaag. Ze staan de hele tijd tegen je aan te rijden en blijven terug komen. Negeren werkt gelukkig na enige tijd wel en opschuiven helpt ook. Een brutale aap sprong nog ff in de taxi toen we weg wilden gaan, maar na ff tegen hem aan geschreeuwd te hebben, ging hij eruit. Rond een uur of half 5 waren we weer thuis, na een zeer gezellig avondje.
De volgende dag heb ik heerlijk rustig aan gedaan. Echt een soort van brakdag, haha. In de avond hebben we met een aantal huisgenoten pannenkoeken gebakken en gegeten met suiker en stroop. Vrijdagavond lag ik alweer op tijd in bed, want ik zou de volgende ochtend vroeg op moeten voor mijn trip naar Nickerie/Bigipan.

Zaterdagochtend half 7 ging mijn wekker. Spullen gecheckt, ontbeten, gedoucht etc. Om half 8 was de taxi hier die ons naar ’t Vat zou brengen. Daar aangekomen was er al een hele groep en we zouden uiteindelijk met twee busjes gaan. Wat neerkwam op zo’n 30-40 man. Uit ons huis waren we met z’n vijven. Om 8 uur ging het busje rijden. We zijn onderweg vaak gestopt, voornamelijk om te toiletteren, zoals de tripleider zei. Daarbij hebben we de lokale winkeltjes en restaurantjes flink gesponsord, want ze vroegen allemaal 1 SRD. De eerste stop was in het district Saramancca met als hoofdplaats Groningen. Uiteraard ben ik met het bord op de foto gegaan. Verder waren daar allerlei beelden van alle bevolkingsgroepen van Suriname die een gebeurtenis uit de geschiedenis herdachten. Bij elk beeld kregen we als echte toeristen uitleg en heb ik als echte toerist elk beeld op de foto gezet. De eerstvolgende niet sanitaire stop was Wageningen. Hier staat een oude rijstfabriek en vroeger was deze plaats ook van het Nederlandse Wageningen. Op dit moment is het sterk verpauperd en dat is gebeurd na de jaren 80 toen het is overgedragen aan Suriname. En die kunnen niet onderhouden, aldus de tripleider. We vervolgden onze reis naar Nieuw-Nickerie. De hoofdplaats van het district Nickerie. Dit staat bekend als het grootste rijstdistrict van Suriname en onderweg waren er ook veel rijstvelden te zien. Nieuw-Nickerie is de tweede stad van Suriname met 40.000 inwoners. Verder was daar niet veel te zien, behalve mooie Lotusbloemen en (dure) hotels. De stop die daarop volgde was in Zeedijk waar we een Hindi tempel hebben bekeken. Erin mocht niet, want we waren onrein, omdat we even ervoor vlees hadden gegeten (zat in de roti rol). Vanaf Zeedijk zijn we verder doorgereden en kwamen we op de plek aan waar onze bootjes lagen. Na ongeveer 1.5 uur varen en de boot over een sleephelling te hebben geholpen kwamen we aan op onze bestemming. Midden op het water was een huisje op palen. Niet helemaal wat ik me had voorgesteld na de verhalen van anderen die de trip al gedaan hadden. Maar dat is meer het beeld wat je zelf maakt. Anyway binnen in dat huis was niks, alleen een keuken. Daar in de overige open ruimtes, moesten we onze hangmatten ophangen. Gelukkig kreeg ik hulp, want ik had het nog nooit gedaan. En nee mensen ik ben er niet uitgevallen, voor het geval jullie je dat afvragen. Alles goed en wel geïnstalleerd, moesten we beslissen wie er kaaimannen gingen spotten, want door de grote groep en weinig kaaimannen kon niet iedereen mee. Door middel van loting zijn er twee mensen uitgekozen. Wij hebben in de tussentijd gegeten, een soort van kippensoep en zijn daarna wezen chillen op de steiger rondom onder het genot van een cocktailtje. Ik raakte nog in gesprek met een jongen en die bleek een jongen van de PABO te kennen. De wereld is klein, al zit je in Suriname op het Bigipan meer. Esther kregen het koud van het buiten zitten dus zijn we even naar binnen gegaan en vrij snel daarna zijn we gaan slapen.
Na een nacht met regen (ben niet nat geworden want ik sliep binnen en niet buiten aan de waterkant), zonder kou en met hazenslaapjes op mijn rug, was het tijd om op te staan en te ontbijten. Toen dat op was heb ik mijn hangmat opgeruimd en ben ik mijn bikini aan gaan trekken voor het modderbad. Maar ineens begon het weer te regenen en het duurde wel even. Ik dacht bij mezelf dat modderbad wordt niks zo, dus ik me weer omkleden. Alleen je raadt het al, de zon brak door. Ik heb me niet meer omgekleed, vond het wel goed zo. Wij gingen met z’n allen in verschillende bootjes. Midden op het meer werd er gestopt en iedereen ging eruit. Esther en ik alleen niet, want wij hadden geen bikini aan. Op een gegeven moment kwam de bootsman aan ons bootje: ‘’Ja ga er nou in, dit is je kans, ben je in Suriname en ga je geen modderbad doen, heb je geen droge spullen bij je dan kun je vast wel lenen, kom er nou in.’’ Ik had zoiets van oké ik heb droge spullen dus kan mij het schelen. Hup kleding uit en in m’n ondergoed het modderbad in. Esther volgde mijn voorbeeld. Lekker gesmeerd met die modder en het er ook weer afgespoeld. Terug op het platform omgekleed en klaar is Kees. We hebben nog kunnen relaxen op de steiger in de zon en nog geluncht. Daarna was het tijd om terug te gaan. Ik moest jammer genoeg nog wel een keer naar de wc. Dit was de meest ranzige wc ever. Tijdens stops kom je heel wat wc’s tegen, maar dit was het toppunt. De wc was sowieso vies. Doortrekken kon niet. Je had een emmertje dat je met water moest vullen en daarmee kon je doorspoelen. Alleen in het water uit het emmertje zaten de uitwerpselen van die wc (gelukkig niet meer herkenbaar), omdat het doorspoelen van het toilet daar in hetzelfde water uit kwam. Je moet er maar niet teveel over na denken. En het stonk ontzettend. Tot zover de primitieve wc op het Bigipan meer.
Onderweg kreeg ons bootje nog een soort van pech. Het kwam geen meter vooruit zo wat en we werden ingehaald door alle andere bootjes. De zon brak ook door en mijn benen waren heerlijk aan het verbranden, maar ik dacht dat het niet nodig was om in te smeren. Pas na de sleephelling ging ons bootje lekker hard en waren we ook zo weer op het droge. Volgens de bootsman lag het aan het water, maar de andere hadden geen last. In het busje aangekomen was er geen plek meer op een gewone stoel, dus ik zat op een klapstoeltje (helaas). Ook tijdens de terugrit hadden we weer verschillende stops. Minder om te toiletteren en minder om wat te zien, maar meer vanwege andere dingen. Zo werden we aangehouden tijdens een snelheidscontrole (de boete moet de chauffeur zelf betalen, hij wordt ingehuurd), een paspoortcontrole bij Wageningen en de andere bus had autopech. Deze stop duurde het langst. Getoiletteerd heb ik op een wc vol muggen dus je raadt het al: ik ben ook gepakt op mijn bil. Dit is weer eens wat anders dan een ranzige wc. Bus gemaakt, konden we onze weg vervolgen. ’s Avonds rond een uur of 21 waren we er weer. Ik heb me toen lekker gedoucht (dit kon weer na twee dagen) en mijn spullen opgeruimd. Nog even gekletst met Rosa en David en ben toen lekker gaan slapen (dit keer weer lekker in een bed, is toch een stuk beter).
Maandag 11 maart werd het vanzelf. Ik heb lekker lang geslapen en m’n wasjes gedaan. Toen weer richting het kindertehuis om de huiswerkbegeleiding te doen. Ik merk dat mijn ietwat strenge aanpak van het begin werkt. Ze luisteren sneller en beter. Na de huiswerkbegeleiding hebben we nog gespeeld op het veld. Ik met twee meiden en Rosa voetbalde met de rest. Ingrid vroeg ons of we dinsdagavond konden komen, want ze had een vergadering. We zouden moeten koken en de kinderen naar bed doen.
Dinsdag heb ik overdag weinig gedaan. Skypen, kamer schoongemaakt, rustig aan gedaan en begonnen met mijn blog. Tegen het eind van de middag zijn we richting het kindertehuis gegaan. Eerst nog even langs de Kirpalani (groot warenhuis) om papier, lijm en scharen te halen. Bij het kindertehuis aangekomen hoefden we niet te koken en waren de kinderen een voor een al aan het douchen. Rond 18 uur ging Ingrid weg en vlak daarna heb ik broodje pindakaas voor de kinderen gemaakt. Daarna hebben ze nog kunnen relaxen. Ik heb wat foto’s gemaakt, Rosa heeft voorgelezen en ze hebben spelletjes gespeeld op haar IPod. Er was wat eten voor ons bewaard. Wel aardig, maar had niet gehoeven. Ik ben de naam ook weer kwijt. Zo lekker was het niet. Om 20 uur gingen de kinderen netjes naar bed en viel het kleine jongetje op de bank in slaap. Wij hebben muziek geluisterd en blog/dagboek bijgewerkt. Ingrid had de taxi betaald en om 22:45 waren we thuis. Nog even gezeten en toen lekker naar bed.
Lieve mensen dit was weer anderhalve week verslag. Jullie zijn weer helemaal bij. Komende zaterdag ben ik hier alweer 6 weken en dat betekent op de helft. De tijd gaat super snel, hij vliegt door mijn handen heen. Ik vermaak me hier nog steeds prima! Heb een dagritme en doe in het weekend vooral leuke dingen.
Nu ga ik snel douchen en lunchen, want we moeten straks weer naar het kindertehuis.
Veel plezier met lezen en tot het volgende verslag!

Liefs vanuit Suriname (ik zal wat zon sturen)